Geçtiğimiz günlerde, Türkiye’den Tunus’a ihraç edilen 2.500 ton patates, sağlık açısından tehlikeli bakteriler nedeniyle iade edildi. Bu durum, yalnızca Türkiye’nin tarım sektörüne ve dış ticaretine zarar vermekle kalmadı, aynı zamanda gıda güvenliği konusunda ciddi bir endişe yarattı.
İncelemeler sonucu, patateslerde “Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus” ve “Ralstonia solanacearum” gibi hastalık yapıcı bakteriler tespit edildi. Bu bakteriler, patateslerde ciddi hastalıkların yayılmasına yol açabilir ve insanlar için potansiyel bir sağlık riski oluşturabilir. Ancak burada önemli bir soru ortaya çıkıyor: Patateslere bu bakteriler nasıl bulaştı? Ve bu bakteriler, patatesin üretim aşamasından mı yoksa taşınmasından mı kaynaklandı?
Tarım Bakanlığı’nın bu denetimleri neden daha erken yapmadığı ise büyük bir soru işareti. Türkiye, tarım ürünlerini uluslararası pazarlara sunarken, bu tür sağlık risklerini minimize etmek için sıkı denetimler yapmalıdır. Her ne kadar ihracatın öncesinde gerekli kontroller yapılmış olsa da, patatesin hastalıklı olduğunun fark edilmesi, aslında bir dizi eksikliğin ve dikkatsizliğin göstergesidir.
Ülke olarak, bu tür denetimsizlikler milli servetimizin heba olmasına ve tarım sektörümüzdeki en değerli ürünlerin yurt dışına güvenli bir şekilde ulaştırılamamasına yol açmaktadır. Tunus’a gönderilen bu 2.500 ton patatesin geri gönderilmesi, yalnızca ekonomik kayıplara yol açmakla kalmaz, aynı zamanda topraklarımıza da kalıcı zararlar verebilir. Tarımda kullanılan ilaçlar ve hastalıklar, doğru şekilde yönetilmezse topraklarımızın verimliliğini ciddi şekilde etkileyebilir. Bu durum, gelecek nesillerin tarım yapma potansiyelini zedeleyebilir.
Bu tür hataların tekrar yaşanmaması için, yetkililerin daha dikkatli ve titiz bir denetim süreci başlatması gerekmektedir. Tarım Bakanlığı’nın, üretim aşamasından ihracata kadar her adımda sağlık ve güvenlik standartlarını en üst seviyeye çıkarması şarttır. Ayrıca, gıda güvenliğine göz yumanların ve ihmalkâr davrananların, yasal ve idari olarak şiddetle cezalandırılması gerekmektedir. Aksi takdirde, bu tür ihmaller hem halk sağlığını tehdit eder hem de ülke ekonomisini büyük zarara uğratır.
Sonuç olarak, bu tür olaylar sadece ekonomik kayıp değil, aynı zamanda tarımın geleceği için de bir tehdit oluşturur. Tarım Bakanlığı ve ilgili kurumlar, denetim süreçlerini sıkılaştırarak, milli servetimizi koruma adına daha sorumlu ve dikkatli olmalıdır. Yalnızca tarım ürünlerini korumakla kalmayıp, ülkenin geleceğini güvence altına almak için de bu konuda daha sert ve etkili adımlar atılmalıdır.
