İsrail ile Hamas arasında süregelen esir takası anlaşması, son zamanlarda uluslararası ilişkilerde ciddi bir tartışma konusu haline geldi. 2025 yılı başında, Hamas, 23 Şubat tarihinde altı İsrailli esiri serbest bıraktı. Ancak, İsrail hükümeti 620 Filistinli tutuklunun salıverilmesini erteleme kararı alarak büyük bir kriz yarattı. Bu karar, dünya çapında büyük tepki toplarken, İsrail’in tutumu, özellikle esir takasıyla ilgili yaşananlar kamuoyunda sorgulandı.
Hamas, teslim aldığı esirleri onurlu bir şekilde, insan haklarına saygılı koşullarda serbest bırakırken, İsrail’in eleştirilen esir muamelesi, dikkatleri üzerine çekti. Hamas, bu tutukluları serbest bırakırken, onları teşekkür ve minnettarlıkla göndermişti. Hamas’ın yetkilileri, serbest bırakma işlemi sırasında Filistinli esirlere yönelik uygulanan aşağılayıcı muamelenin aksine, onların onurlarına saygı gösterildiğini vurguladılar.
İsrail ise, bu gelişmelerin ardından, Hamas’ın esir teslim törenlerinin “aşağılayıcı” olduğunu iddia ederek, serbest bırakmaları durdurdu. Ancak, bunun gerisinde yatan asıl sebeplerden biri, İsrail’in elindeki Filistinli tutuklulara yönelik uyguladığı şiddetli tutumlardı. İsrail’in işlediği suçlar ve tutuklulara yönelik insan hakları ihlalleri, bölgedeki uluslararası gözlemciler tarafından defalarca raporlanmıştı.
Bu gelişmelerin ardından, ABD’nin İsrail’in tavrını desteklemesi, büyük bir şaşkınlık yarattı. Beyaz Saray, İsrail’in esir takasındaki tavrına, herhangi bir çekince olmaksızın destek vererek, uluslararası kamuoyunun tepkilerine kulak tıkadı. ABD, İsrail’in bu kararıyla ilgili açıklama yaparak, söz konusu hareketi “uygun” olarak nitelendirdi. ABD’nin bu tavrı, İsrail’in uluslararası hukuk ihlallerine karşı gösterdiği hoşgörüyü bir kez daha gözler önüne serdi.
Eleştirmenler, ABD’nin her durumda İsrail’e verdiği bu koşulsuz desteği, bölgedeki barış umutlarına zarar veren bir tavır olarak değerlendiriyor. Birçok analist, ABD’nin bu tavrının, sadece İsrail’in suçlarına göz yummakla kalmayıp, aynı zamanda bölgedeki adaletin sağlanmasını da engellediğini savunuyor. Çünkü, ABD’nin bu tutumu, yalnızca İsrail’in politikalarını meşrulaştırmakla kalmıyor, aynı zamanda bu politikalara karşı çıkan her türlü barışçıl girişimi boğuyor.
ABD’nin, İsrail’in işlediği suçlara göz yumması, bölgedeki mevcut gerilimleri artırmakta ve barış için umut veren her türlü girişimi baltalamaktadır. Özellikle Filistinlilerin, kendi topraklarında ve toplumlarında temel insan haklarına erişimi konusunda yaşadıkları zorluklar, ABD’nin İsrail’e desteğini sürdürdükçe daha da derinleşiyor.
Sonuç olarak, ABD’nin İsrail’in her onursuzluğunu destekleme zorunluluğu, sadece diplomatik ilişkilerdeki bir strateji değil, aynı zamanda insan hakları ve adaletin hiçe sayılması anlamına geliyor. İsrail’in uyguladığı vahşi politikalara karşı sessiz kalmak, uluslararası toplumda adalet arayışına ciddi bir darbe vuruyor. Bu durum, barışın sağlanmasında bir engel olarak karşımıza çıkıyor.
